شبکه یک چرا برای بوی باران نوشابه باز کرد؟!

غلامرضا الماسی گفته بود سریال جدید نوزدهم یا بیستم شهریورماه جایِ «بوی باران» را می‌گیرد. خود تلویزیون به این نتیجه رسید «بوی باران» را زودتر به پایان برساند.

به گزارش مشرق، «بوی باران» بالاخره بعد از کش و قوس‌های زیاد، در ایستگاه 65 به پایان راه رسید و البته این ترکِ آنتن هم قابل تأمل است، چون پیش از این غلامرضا الماسی مدیر گروه فیلم و سریال شبکه یک در گفتگویی با تسنیم گفته بود سریال جدید نوزدهم یا بیستم شهریورماه جایِ «بوی باران» را می‌گیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

احتمالاً خداحافظی زودهنگام و خلافِ وعده کنداکتوری به دلیل کش‌دار بودن زیاد از حد سریال بود که خود تلویزیون به این نتیجه رسید «بوی باران» را زودتر به پایان برساند.

فارغ از مشکلات فنی، تناقض‌های مختلف و معطل نگه‌داشتن بی‌خود و بی‌جهت مخاطبِ سریال «بوی باران»، میزگرد «حوالی نگاه» روی آنتن رفت تا مخاطب با یک تجزیه و تحلیل سریال تلویزیونی، مواجه شود. طبیعت یک نشست تحلیل و بررسی همین است که در نکات مثبت و منفی در کنار هم قرار بگیرد و توأمان با بحث علمی، فنی، اجتماعی و مقوله‌های دیگر، از فُرم و ساختار غافل نشوند. در این نقد و بررسی، کارشناس حوزه اجتماعی، مدیرکل دفتر حقوقی و امور مجلس ستاد مبارزه با مواد مخدر و کارگردان سریال «بوی باران» حضور داشتند بیش از فرم به بخش‌های دیگر توجه شد.

بیشتر بخوانید:

سریال بوی باران جلوه‌های گوناگون خشونت و فساد را ترویج می‌کند

در عین تناقض‌های حوزه آسیب‌های اجتماعی چه از حیثِ قبح‌زدایی واقعه طلاق عاطفی و چه از حیث رفتارهای رهای میان سیاوش، سیمین و شهاب، و از طرف دیگر نمایشِ کلیشه‌ای پولشویی و قاچاق مواد مخدر و حتی هدررفتن پولِ رسانه‌ملی برای ساخت یک سریال بلند، بیشتر مخاطب معطل داستان‌هایی شد که هرکدام از آن‌ها را می‌توانستند در قالب مفیدتر و کیفی‌تری به مخاطب عرضه کنند.

بسیاری از کارشناسان هم اعتقاد دارند 65 قسمت برای این سریال اضافه بود چه برسد به 75 قسمت! اما مشکلِ ما با گرفتن سکانس‌ها، پلان‌ها و تثبیت روزهای پخش این سریال بر مبنای 75 قسمت بوده، چون حتماً برای آن هزینه و زمان صرف شده است. اینجا هم همچون سریال «از یادها رفته» که قرار بود 50 قسمت روی آنتن برود و پخش آن به کمتر از 30 قسمت رسید، جای یک نظارت جدی و ویژه خالیست. حتماً باید مسئولین مربوطه نسبت به عدم پخش قسمت‌های وعده داده شده و اینکه چرا چنین اتفاقاتی نباید قبل از تولید با یک نظارت دقیق بیفتد، پاسخ شفاف بدهند؟ چرا فیلمنامه‌ها تکمیل نشده اجازه تولید یک سریال چندین قسمتی پیدا می‌کنند؟ 

منتظر بودیم میزگرد تحلیل و بررسی «بوی باران» پاسخ بسیاری از سوالات را بدهد؛ در نشست خبری که عوامل گردهم آمدند آنطور که باید و شاید پاسخ ابهامات داده نشد. اینجا هم معلوم نشد مراسم نقد است یا تمجید! گبرلو که به عنوان منتقد بیشتر از سوال و جواب کردن، نقش هدایت‌کننده داشت.

تماشاگر این میزگرد منتظرِ تحلیل و بررسی سریال «بوی باران» بود و نه بررسی اهمیت پرداختن به مواد مخدر که کارشناسان مربوطه همواره به این موضوع از زوایای مختلف می‌پرداختند. 

کار غیرحرفه‌ای پخش آیتم این میزگرد بود که از بازیگران سریال برای تهیه‌گزارش و نظرخواهی مردم بابت «بوی باران» استفاده کرده بودند. مردم به هنرمندان علاقه‌مندند و به راحتی نمی‌توانند بگویند چه مشکلاتی با این سریال داشته‌اند.

انتظار می‌رفت فارغ از حضور دو کارشناس آسیب‌های اجتماعی و مواد مخدر، یک منتقد هم در این میزگرد حاضر می‌شود و به لحاظ فرم و ساختار با محمود معظمی کارگردان بحث می‌کردند. واقعاً جای نقد و بررسی فیلمنامه این سریال خالی بود که با چه ظرفیت و کششی، «بوی باران» یک سریال بلند تلویزیونی شد؟

شاید خلأ و یا کمبود برنامه‌های مربوط به مقوله اعتیاد آنقدر زیاد است که عمده بخش‌های این میزگرد صرف تعریف و تمجید از «بوی باران» شد. مخاطب انتظار داشت بعد از تماشای این سریال که تناقض‌ها و ابهاماتی نسبت به این مجموعه در ذهن دارند پاسخ داده شود، اما کلی‌گویی اجازه نداد این اتفاق بیفتد.  

به نظر می‌رسد با نمایشِ فینال شتاب‌زده و سطحی «بوی باران»، دست‌اندرکاران این مجموعه برای مقابله با نظرها و تحلیل‌های انبوه منفی مخالفان یک میزگرد غیرتخصصی و غیرکارشناسی هنرمندانه ترتیب دادند تا شاید بتوانند با تناقض‌گویی، فرافکنی و امتیازهای نداشته این سریال از «بوی باران» دفاع کرده و چیزهایی را به آن نسبت دهند که در قواره مضمون و ساختار هنری این سریال نبود.

در هر حال چنانچه 10 میزگرد سفارشی و فرمایشی دیگر هم مانند این میزگرد تشکیل شود نمی‌تواند به نظرات مخالف، ابهامات و سوالات بسیاری پاسخ دهد و باعث فریب افکار عمومی شود.

در بروز اتفاقات نامناسب این سریال، نقشِ آشفتگی‌های داستانی، شخصیت‌پردازی، روایت ماجراهای بی‌مورد و متناقض در فیلمنامه، در ناکام ماندن این سریال تلویزیونی، بسیار برجسته و موثر بود. پس از آن کارگردانی فکر نشده و غیراصولی باعث شد تا «بوی باران» ساختار نادرست و غیردلچسبی را برای مخاطب تلویزیون رقم بزند.

حاشیه‌پردازی‌های غیرلازم و کش و قوس‌های بی‌مورد داستانک‌ها و برخورد کلیشه‌ای و سطحی «بوی باران» با مسائل مهم پولشویی و قاچاق مواد مخدر سبب شد تا بینندگان تلویزیون نتوانند با شخصیت‌ها و حوادث این سریال تلویزیونی ارتباط برقرار کرده و در قبال آن احساس خرسندی و رضایت داشته باشند.

تولید سریال‌های زیرمتوسطی مثل «بوی باران» نتیجه عملکرد غلط برخی از مسئولین تلویزیون، فقدان تعهد هنری در عرصه سریال‌سازی و هدر رفتن بودجه رسانه‌ملی است. هزینه هنگفتی که می‌توانست صرف ساخت دست‌کم چند سریال با مضمون، محتوا و ساختار هنری شود و رضایت نسبی مخاطبان تلویزیون را به دنبال داشته باشد.

تا زمانی که تحولات اساسی در حوزه مدیریت، برنامه‌سازی و توجه به حلقه‌های خاص فیلمنامه‌نویسی و تهیه‌کنندگی از تلویزیون ادامه داشته باشد آشِ صداوسیما همین‌گونه شور و آزاردهنده خواهد بود.

منبع: تسنیم

منبع: مشرق

کلیدواژه: باور 373 بازار سکه و ارز اخبار خودرو حزب الله لبنان بوی باران امور مجلس ایستگاه 65 غلامرضا الماسی سریال بوی باران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۹۹۹۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماجرای حاشیه اخیر سریال کیانوش عیاری چیست؟

در روزهای اخیر خبرهایی مبنی بر بازگشت سریال «۸۷ متر» کیانوش عیاری به تلویزیون دست به دست شد؛ در حالی که مدیران سازمان صداوسیما اعلام کرده‌اند خبر جدیدی مبنی بر پخش این سریال از تلویزیون وجود ندارد و بر همان تصمیم قبلی یعنی توافق با یکی از پلتفرم‌ها برای انتشار هستند.

علت گمانه‌زنی‌های جدید درباره‌ی آخرین وضعیت سریال کیانوش عیاری، گویا گفته‌های خود این کارگردان در یکی از برنامه‌های رادیویی بوده است. عیاری درباره‌ی وضعیت نامعلوم پخش سریال «۸۷ متر» توضیح داده بود: «خود ما هم نسبت به این سریال سردرگم بودیم اما احتمالا تکلیف مشخص و از تلویزیون پخش می‌شود.»

با این حال طبق پیگیری‌های ایسنا از مرکز سیمافیلم، اعلام شده است که سیمافیلم نکته جدیدی برای پخش این سریال ندارد و همان موضع قبل را در قبال نحوه پخش «۷۸ متر» دنبال می‌کنند.

مسوولان سیما سال گذشته بعد از این اعلام که برای پخش آخرین سریال کیانوش عیاری تصمیمی ندارند و در پی به توافق رسیدن با پلتفرم‌ها برای پخش سریال «۸۷ متر» هستند، خبری از جزئیات پخش ـ اینکه کدام پلتفرم و چگونه ـ اعلام نکرده‌اند.

مهدی نقویان، رییس سیمافیلم اعلام کرده بود که سریال «۸۷ متر» قرار است در یکی از پلتفرم‌ها به پخش برسد.

ضمن اینکه کیانوش عیاری امروز در گفت‌وگویی با ایسنا درباره‌ی ماجرای پخش  سریالش از تلویزیون اینگونه توضیح داده است: من درباره‌ی پخش این سریال هیچ چیزی نمی‌دانم و فقط از طریق یکی از رسانه‌ها خبردار شدم که قرار است این اتفاق بیفتد. حالم خوب نیست و اساسا فرصتی برای پیگیری وضعیت پخش سریالم ندارم.

در حالی که بسیاری از بینندگان تلویزیونی پخش سریال «۸۷ متر» به کارگردانی کیانوش عیاری را در سال ۱۴۰۰ انتظار می‌کشیدند، در نهایت این سریال در جدول پخش برنامه‌های تلویزیونی آن سال قرار نگرفت و پخشش به سال بعد موکول شد اما سال ۱۴۰۱ هم خبری از پخش این مجموعه نبود که در نهایت اعلام شد اصلا قرار نیست سریال عیاری روی آنتن صداوسیما برود.

سریال «۸۷ متر» سال ۹۵ کلید خورد و بعد از وقفه‌های چندباره در روند تولید که پاره‌ای از آن به کمبود بودجه نسبت داده شد و بخشی از آن به مشکل کرونا، در نهایت زمستان ۹۹ بود که عیاری موفق شد تصویربرداری سریالش را به اتمام برساند.

ساخت این سریال تسویه حسابی مالی محسوب می‌شد با تلویزیون؛ در حقیقت کیانوش عیاری «۸۷ متر» را ساخت تا بدهی‌اش را به صداوسیما بپردازد.

عیاری پیشتر در گفت‌وگویی با ایسنا در پاسخ به اینکه آیا «۸۷ متر» سریال دلخواهش بوده، گفته بود: «فکر می‌کنم با توجه به صحنه‌هایی که داریم، گیرایی خاصی وجود دارد و قرار هم بوده داشته باشد؛ بنابراین اگر اتفاقی غیر از اینها بیفتد، می تواند یکی از اتفاقات خیلی نادری باشد که گاهی اوقات رخ می‌دهد. تمام سرمایه‌گذاری‌ها در هالیوود بر اساس روال معمول فیلم‌های تاریخی در مورد فیلم «کلوپاترا» اعمال می‌شود، با همان کارشناسان، همان پول و همان امکانات و همان استعدادها، اما به ناگاه فیلم‌ کمپانی خودش را ورشکست می‌کند؛ اینها استثنائاتی است که در حرفه‌ی پیچیده‌ی فیلم‌سازی موجود است.»

کیانوش عیاری کارگردان باسابقه سینما و تلویزیون تاکنون چهار سریال ساخته است که «خانه به خانه» (۱۳۷۵)، «هزاران چشم» (۱۳۸۰)، «روزگار قریب» (۱۳۸۶ـ ۱۳۸۱) و «۸۷ متر» را شامل می‌شود. در پرونده کاری این هنرمند ساخت سریالی برای شبکه نمایش خانگی به چشم نمی‌خورد.

این کارگردان باسابقه در پاسخ به اینکه آیا در طول این سال‌ها به سریال‌سازی در شبکه‌ی نمایش خانگی هم فکر کرده است، گفته بود که این شرایط است که می‌تواند تعیین‌کننده باشد و نمی‌توان با قاطعیت گفت دوست دارم یا نه.

بازیگرانی چون علی دهکردی، مهران رجبی، شهین تسلیمی، فریده سپاه منصور، محمد بحرانی، داریوش کاردان، زنده یاد علی انصاریان، حسین سلیمانی و فریبا کامران در سریال «۸۷ متر» ایفای نقش کرده‌اند.

در خلاصه داستان «۸۷ متر» آمده است: علیرضا پوردوانی به همراه همسر، دو دختر و پسرش خانه ای را از یک فروشنده به نام فرج ناصری خریداری می کنند اما روز اسباب کشی متوجه می شوند که خانه به فرد دیگری به نام محسن خلیلی فروخته شده است. محسن به همراه پسر، همسر و دو دخترش صبح زودتر از پوردوانی‌ها به خانه رسیده اند و وسایلشان را در خانه گذاشته‌اند اما با رسیدن خانواده پوردوانی ماجرای کلاه برداری مشخص می شود.

انتهای پیام